ORMANDAKÄ° SESÄ°N HÄ°KAYESÄ°
Bir baba ve oÄŸlu ormanda yürüyüÅŸe çıkmış.
GüneÅŸ yaprakların arasından süzülüyor, kuÅŸ sesleri sessizliÄŸe eÅŸlik ediyormuÅŸ.
Bir anda çocuk bir taÅŸa takılıp düÅŸmüÅŸ, acıyla bağırmış:
“Ahhhh!” DaÄŸlardan aynı ses yankılanmış: “Ahhhh!”
Çocuk ÅŸaşırmış, “Baba biri bana bağırdı!” demiÅŸ.
Sonra merakla bağırmış: “Sen kimsin?”
Yankı cevap vermiş:
“Sen kimsin?” SinirlenmiÅŸ çocuk: “Sen bir korkaksın!” Ve daÄŸ, aynı ÅŸekilde cevaplamış:
“Sen bir korkaksın!” OÄŸul kızgın, ama baba tebessüm etmiÅŸ:
“Dinle ve öÄŸren oÄŸlum,” demiÅŸ.
Sonra da daÄŸa dönüp seslenmiÅŸ: “Sana hayranım!”
Ve yankı cevaplamış:
“Sana hayranım!”
Baba devam etmiÅŸ: “Sen muhteÅŸemsin!”
Dağdan gelen ses yine aynıymış:
“Sen muhteÅŸemsin!”
Çocuk ÅŸaÅŸkınlıkla sormuÅŸ:
“Baba, bu nasıl oluyor?”
Baba elini oÄŸlunun kalbine koymuÅŸ ve demiÅŸ ki: “Bu, dağın yankısı deÄŸil oÄŸlum.
Bu, yaşamın yankısı.
YaÅŸam sana, senin ona ne söylediÄŸini geri verir.
YaÅŸam, Ä°ç Sesimizin Aynasıdır.
Hayat, iç dünyamızda taşıdıklarımızın yankısıdır.
Ne söylüyorsak, ne hissediyorsak, neye inanıyorsak onu bize geri yansıtır.
Sevgi verirsen, sevgi bulursun.
Korku yayarsan, korkuyu çağırırsın.
Her düÅŸünce, her duygu bir ses gibidir;
Nefs ve Kalbin Yankısı
Tasavvuf ehline göre bu hikâye, nefsin yankısı ile kalbin yankısı arasındaki farkı anlatır.
Nefisle konuÅŸan, dünyayı nefsi gibi duyar: öfke, kibir, korku…
Kalple konuÅŸan, dünyayı kalbi gibi duyar: ÅŸefkat, teslimiyet, sevgi…
DaÄŸ, dış dünyadır.
Ses, insanın iç sesidir.
Yani kiÅŸi, hangi hâl ile konuÅŸursa;yaÅŸam da o hâlin yankısını verir.
“Kendini bil ki, dünyayı tanıyasın. Çünkü dünya senin içindedir.”
Bugünün diliyle anlatırsak;
Bilinçaltı, insanın “iç dağı” gibidir.Ne ektiysen, yankı olarak onu duyarsın.Zihninde taşıdığın inançlar, duygular, korkular hepsi bilinçaltında yankılanır ve dış dünyana yansır.
Kendini suçlayan biri, suçlulukla karşılaşır.Kendini sevmeyi öÄŸrenen biri, sevgiyi hayatına çeker.Çünkü hayat, kalbin frekansına göre yankı verir.Yankı deÄŸiÅŸmez.Sadece senin sesin deÄŸiÅŸtiÄŸinde, yankı da deÄŸiÅŸir.Kızgınlıkla seslenirsen, öfke duyarsın.Sevgiyle seslenirsen, huzur duyarsın.YaÅŸam seninle konuÅŸmaz, seni yansıtır.
Kısaca;
Kalbini güzelleÅŸtir, çünkü kalp güzelleÅŸtiÄŸinde yankı da güzelleÅŸir...
MELEK ÖZEN
Sevgi ve Saygılarımla
